Opplegg til boka:
Undervisingsopplegg om romanane til Aina Basso:
For ungdomsskule
For vidaregåande skule
Året er 1734. Ingeborg er 14 år. I ei lita kystbygd nord i landet driv ho ein karrig fjellgard saman med mora og veslebroren. Ein alkoholisert og valdeleg stefar utset henne for overgrep ho ikkje kan fortelje om. I eit reinskore lyrisk språk fortel debutant Aina Basso ei både frykteleg vond og fantastisk vakker historie. Ho har skrive ein poetisk punktroman som er så spennande at det er uråd å leggje han frå seg. Ein sjeldan og imponerande kombinasjon.
Omfattande kjeldegransking og studiar i historie ligg til grunn for denne forteljinga. Seksuelle overgrep er diverre ikkje noko som høyrer historia til. Samfunnet sine rettslege reaksjonar har likevel endra seg i omfattande grad sidan denne tida. I dei groteske lovene som er gjengjevne på dansk les vi at både gjerningsmann og offer skal straffast med døden ved halshogging.
Ein dag dett Ingeborg på isen. Då ho kjem til seg sjølv ser ho Mikkel for første gong. Han hjelper henne opp. Ingeborg forelskar seg momentant. Dei sterke kjenslene og den skjøre lukka gjev lesaren eit intenst håp. Nydelege skildringar av fjøsstell og gardsarbeid er også fulle av stille glede og trassig tru på at det vonde skal ta slutt og forsvinne.
«Noe av det fine med denne boka slik jeg opplever den, er at det ikke er en «problemroman», ikke en sånn «nå-skal-vi-snakke-om-et-alvorlig-tema-dere»-bok. Samtidig tenker jeg at boka nettopp derfor kanskje kan hjelpe noen, blant annet på grunn av den historiske distansen og fordi den forteller en historie som virkelig griper leseren.» Les resten av denne omfattande og gode omtalen her: https://aroundbooks.blogspot.com/2008/09/ingen-m-vite.html
Eit lite utdrag frå meldinga i Adresseavisen får avslutte dette boktipset:
«Forfatteren har en respektfull tilnærming både til temaet og personene sine. Selv om karakterene befinner seg i virkelighet fjernt fra vår egen, er de nære oss i teksten. Språket er direkte og sanselig, melking skildres så man kan kjenne varmen fra kukroppen. I en serie fine øyeblikksskildringer hensettes vi til en annen tid og en annen verden. Men det er ikke bonderomantikken som i Tidemand og Gudes klare farger og langsomme strøk. Dette er snapshots i grovkornet oppløsning.»
