Illustrert av Per Ragnar Møkleby
Dette er den nyaste og kanskje finaste av Erna Osland sine fagbøker for barn. Denne gongen handlar det om vêr og klimaendringar. Boka er dedisert til lesarar med og utan namn: «Til Linus, Finn og alle andre gutar og jenter som får den store oppgåva å passe på regnet.»
Det går to hovudtrådar gjennom boka, ein faktatråd og ein fiksjonstråd. I faktatråden er det delen om vêret, som i tur og orden fortel om regn, skyer, vind, sol, og så klimaendringar, som har størst plass. I den tråden er delen om klimaendringane altså plassert bakerst i boka, og er minst i omfang, men får det siste ordet.
Les meir
Denne forteljinga blir sett i gang av ei dramatisk hending på ein ungdomsskule. Vi må eit godt stykke inn i boka før vi forstår kva dette dreier seg om, for i den første delen av boka misforstår vi ganske grundig i lag med ho som fortel. Ein farleg gasslekkasje frå eit industribygg i nærleiken, som gjer at kvitkledde menn må kome og hjelpe menneska på skulen ut, forstår Lill Miriam som ein terroraksjon der dei kvitkledde mennene bortfører alle elevane og lærarane med bussane sine. Derfor opplever ho det som at ho har vore heldig når ho har greidd å gøyme seg på loftet, og kan sitte der i ro og fred og tenke på bier.
Illustrert av Inger Lise Belsvik
I denne boka møter vi Malin og veslesystera Molla, som skal prøve å feire jul i eit hus som dei akkurat har flytta inn i, i lag med ei mor som synest at jula berre er dyr og slitsam. Det nye huset deira ligg i ei gate der gatelyktene ikkje fungerer, og i nabohuset bur det ein veldig einsam person, og så ei heks, eventuelt. Om det stemmer, det som dei høyrer på skulen.
Sissel Horndal har skrive og illustrert denne boka, som passar til høgtlesing for dei som skal lære seg å telje til tjue, eller dei som berre treng å øve seg litt. Vi er med rundt i huset til ei heks, og skaffar oss oversyn over kor mange det finst av ulike vesen og ting. Vi startar med ei heks, og ender med tjue stjerner som heng ned frå taket. Det er mykje rart å sjå på, og mykje rart vi får høyre om, og alt er på rim.
Noko slikt som dette kan godt ha funne stad ein gong midt på 1800-talet: Hanna, ei ung romanikvinne, kjem åleine til ein gard som ligg litt avsides til, etter å ha rømt frå tukthuset i Christiania. Ho bankar på døra og spør folket som bur der om dei treng hjelp i huset. Det gjer dei, så ho flyttar inn til dei, og så er det å gå på med krum hals, for tre karar har budd åleine der i lange tider etter at mora i huset gjekk bort.
Korleis det er å vere eit bittelite dyr, dét er vel eit tankeeksperiment som kven som helst kunne ha hatt godt av å gjere. Ei forteljing som denne om humla Mille kan òg fort kome til å setje i gang produksjon av spørsmål rundt humlene, som korleis og kor lenge dei lever og slike ting.
Eg har ei jente på tolv år som ikkje likar hestebøker, men som har stor sans for Elise-bøkene. Ho likar at dei er litt skumle, og ho likar dei rare kapitteloverskriftene og at ein lærer mykje interessant om dyr. 
For ungdom
Frå 6 til 12 år