Journalist Gunnar Garfors har vore to gongar i alle dei 198 landa i verda. Boka Ingenstad er reiseminne frå dei 20 minst besøkte landa. Nokre av landa har vi høyrt om fordi dei har fått oppslag i vestlege medium om «krig, terror, sjukdom og faenskap». Andre land er naturskjønne paradis med lite kriminalitet, men som er «så små og avsidesliggjande og dårlege til å marknadsføre seg sjølve at det aldri har vore nokon grunn til at du skulle høyre om dei». Gjennom samtalar og samkvem med menneske prøver han å teikne eit bilete av ulike delar av samfunnsliv og daglegliv. Målet har vore å formidle opplevingar og møte med kulturar folk veit svært lite om.
Sjølv om målet med boka er å formidle opplevingar i møte med menneske og natur i verdas 20 minst besøkte land, er det også baka inn faktakunnskap om historia til landa, styresett, infrastruktur og næringsverksemd. Vi får lese om korleis vi bør gå fram for å skaffe visum, hindringar ein kan støyte på ved innreise og utreise, korleis ein bør gå fram ved valutaveksling og pengeuttak og kva forventningar ein bør ha til prisnivå, mat og overnatting. Boka er også rikt illustrert med fotografi frå menneske han har møtt og stader han har besøkt. Slik sett er boka ei nyttig handbok om dette er land ein har planlagt å reise til.
I 2006 fekk ein seniorrådgivar ved Universitetet i Oslo ein telefon frå ein kjemiprofessor frå NTNU. Professoren var bekymra fordi mange kvinnelege studentar var svært opprørte over å få karakteren B på eksamen. Dei plaga studentane hadde ikkje berre eit mål om å fullføre studia sine. Dei ville ligge i tet. Det var dette dei identifiserte seg med. I starten var dette eit jenteproblem, men etter kvart ser ein at gutane kjem etter. Mange unge i dag bygger identiteten sin rundt det å vere best. Når dei ikkje lenger er best, får dei seg ein narsissistisk smell. Kven er dei, når dei ikkje er best?
Eg vakna til.
I serien Norsk røyndom fortel utvalde forfattarar om tema dei er opptekne av, forteljingar om den norske samtida. Det har til no kome sju bøker i serien, om aktuelle tema som rasisme, utanforskap, kristen tru og homofili. Forfattarane skriv personlege essay baserte på livserfaringar og observasjonar. Historier som opplyser oss og får oss til å reflektere.
Juleroser er eit litterært julehefte med bidrag frå nokre av dei fremste kunstnarane og forfattarane i vår tid. 
Barnas Juleroser inneheld flotte forteljingar og vakre illustrasjonar som minner oss om at jula kan vere ei tid for å tenne lys og for å vere lys for kvarandre.
Kor mange historier må eg samle før det er nok? Kor mange vitnemål må eg komme med før det held? Før folk er overtydde?
Den ukjende forfattaren Jo Havn har skrivesperre. For å finne inspirasjon til sin neste roman tek han turen til staden han vaks opp, eit lite øysamfunn sør på Vestlandet. Han leiger ei rorbu av ein barndomskamerat og kjem i kontakt med fleire som bur på øya. Mykje har endra seg på dei 40 åra han har budd i byen. Øya har fått laksebaronar med stor kapital og symjebasseng i hagen, asylmottak, utanlandske arbeidarar, krisesenter, hyttefelt og bygdemuseum. Skilnaden mellom fattige og rike er større enn før, og under fasaden ulmar bygdesladderet og mørke løyndommar.
«Av og til går ljoset. I hovudet. Tankane. Hjarteslaga.»