Romanen Plikt viser fram den pliktkjensla eg-personen har overfor ein gard og for slekta bakover i tid: «Eg har ingen foreldre, ingen partnar, ingen born, men denne eigedomen finst». Han tenker automatisk at det blir hans ansvar å føre dette vidare: «Bilen og eg er på veg tilbake i tid». Møtet med husa og garden blir eit møte med saker og ting han kjenner og veit kvar er, samstundes er det eit møte med hans eigen barndom. Historia startar med gravferda til far hans.
Skribentarkiv: Reidun Kydland
Ingrid Senje: Stupeteknikk
Stupeteknikk er ei samling med ni relativt korte noveller. Fire av novellene har vore på trykk andre stader, elles er dette den første samlinga til Ingrid Senje.
Novellene handlar om dei nære relasjonane og kor utfordrande det kan vere å snakke om det ein bør snakke om, eller å opne seg og involvere andre. Kjærleiken er utfordrande å handtere, det er vanskeleg å meistre ein kvardag og å leve med konsekvensane av vala sine. Vi møter mange slags kjensler som mistenksamheit, redsle, lengt, sjalusi og tomheit. Her er forhold som er slutt, forhold som skrantar og kjem til å ta slutt, og også nokre der det kan vere håp om framhald. Det kan handle om å sjå og å bli sett. Tilhøve i fortida er med på å prege nåtida, særleg når ein ikkje har gjennomarbeidd hendingar eller reaksjonar. Søskenrelasjonar blir også tematisert i eit par av novellene.
Christine Kjellstrøm Melby: Ho
Debutsamlinga Ho av Christine Kjellstrøm Melby er ei samling av sterke dikt som skildrar eit samlivsbrot og ei intens kjærleikssorg. Vi møter eit lyrisk du/ho som er blitt vraka til fordel for ei anna kvinne. Melby har skrive korte og bilderike dikt som rører ved lesaren.
Hendingane fører med seg eit detaljfokus, på sukkermauren i kjøkkenskapet og pollenkorna på kjøkkenbenken. Men meir påtrengande er lukta i den framande jakka, og lukter som minner om han: «kvar natt / er det lukta du hugsar», ei lukt han har lagt igjen etter seg. Luktene minner også om korleis han var, og kor intenst det har vore. Vi får fleire tilbakeblikk som skildrar forholdet mellom ho og han, og det viser oss bakgrunnen for kvifor sorga blir så stor.
Rønnaug Kleiva: Vinden og kattane
Vi møter Johanna, veslesøstera og mora på ferie på ei øy i Egearhavet i det romanen startar. Det er Johanna på femten som fortel, og ganske fort forstår vi at ikkje alt er heilt som det burde vere. Mora har tatt jentene med på ferie lenge før skoleåret er slutt, utan at ho har søkt om det. Den vesle familien har dårleg råd, og Johanna har ei uro i seg. Ho er på vakt overfor mora som drikk for mykje, og må alltid vite kvar ho er. Ho tar ansvaret for at søstera får mat og at ho kjem seg i seng. Likevel har dei fine dagar på stranda, og ho blir kjent med kjekke Jannis. Veslesøstera er mest opptatt av alle kattane som er utanfor huset.
Og alle ting vert nye
Den årlege novellesamlinga med nye, nynorske noveller, Og alle ting vert nye, byr på ni ulike forteljingar. Dei er ulike i forteljestil og tematikk. Nokre hovudpersonar er barn, andre vaksne og nokre gamle folk. Nokre av novellene handlar om hendingar i ei nåtid, andre legg historiene tilbake i tid. Både Tore Kvæven og Aina Basso, som elles skriv historiske romanar, skriv også noveller som er lagt til ei fortid. Basso tar utgangspunkt i ei runeinnskrift med teksten «Gyda seier at du skal gå heim», og han som kjem med bodskapen er eldste sonen til Tormod. Han skal hente faren sin heim frå skjenkjestova. Kvæven skriv om forholdet mellom ein far og ein son som bur på ein aud heiegard i Sirdal, der faren har som prosjekt å herde sonen sin og gjere han vaksen.
Anders Totland: Blindsone
Som i dei tidlegare romanane sine Så lenge ingen ser oss og Nedteljing skriv Anders Totland om ein tematikk som er aktuell og angår mange ungdommar. Den nyaste romanen heiter Blindsone, og namnet refererer både til bilkøyring og til det å ikkje ville innsjå samanhengar eller sanningar. Eit sentralt spørsmål her blir kva slags person det er ein ønskjer å vere. Som dei tidlegare romanane er også denne lettlesen.
Ida Kinden Jonassen: Abnormium
Athea og Gaute er kjærastar og har vore det i eit halvt år. Athea kan ikkje ha med nokon heim, fordi det er noko rart med mora, og ho må komme tidleg heim. Sebastian bur også i huset for å passe på. Kvar kveld må Athea låsast inne bak sju dører, fordi det er farar der ute ho må vernast mot. Dette forstår ikkje Athea noko av, det er jo ikkje ho som er problemet. Mora og Sebastian meiner ho må sendast bort, og mora køyrer ho til kostskolen Abnormium.
Tone E Solheim: Svarttrasta syng om natta
Edith og Martha bur i Føresvåg, og dei skal starte i same klasse på vidaregåande. Edith har flytta til det ho meiner er ei stinkande kjellarleilegheit saman med storesøster Eirin og pappa etter at foreldra har skilt lag. Ho gruer seg til første skoledag, ho møter veninnene Johanne og Veronika, og dei småkranglar. Det går rykte om Edith. Ho hatar det meste, og har vanskar med å vere i klasserommet. Ho kryp inn i hettegenseren sin.
Ho blir sitjande ved sida av Martha som er nyinnflytta i bygda, og som er alt det Edith ikkje er. Ho har lyse krøller, kler seg pent og er flink på skolen. Martha bur saman med mamma og storebror Oskar. Pappa døydde i eit bilkrasj der Martha overlevde. Martha slit med panikkangst. Men ho veit ikkje noko om rykta som går om Edith.
Dordi Strøm: Flog
Flog er ein fasinerande og god roman. Vi møter fem ulike personar i ulike stadium av liva sine, og vi får innblikk i relasjonane mellom dei. Dei blir presentert innleiingsvis, nærast som ei rolleliste, der t.d. Åsta er eit barn, ei ung mor, ei ung kvinne, ei enkje, ei farmor. Historia vekslar raskt mellom personane og ulike årstal, men det er likevel ikkje vanskeleg å følgje utviklinga.
Romanen har ein spennande komposisjon, der vi får innblikk i fem liv og nokre av dei same hendingane sett frå ulike synsvinklar. Dette er ikkje ei samanhengande forteljing, men mange ulike trådar som likevel viser seg å henge saman med ein annan tråd. Hendingar og setningar blir gjentatt, det same gjer mange av overskriftene på bolkane. Desse overskriftene er enkeltord som pust, flog, vente og heim. Slik kjem det fram mange lag i romanen, og dette er elegant gjort.
Sunniva Relling Berg: Lyden av to hender
Lotte studerer musikk på eit konservatorium i Wien, ho øver mykje på flygelet i håp om å få vere solist på vårkonserten. Ein dag får ho sjå eit gammalt avisutklipp med ein ho kjenner, pianolæraren ho hadde i 12 år, Jákob Lakatos. Har er opphaveleg frå Ungarn. Lotte tenker tilbake på den tida og kvifor ho brått hadde slutta hos han og dradd til Wien.