Mareritt er den femte boka i Grøss og gru-serien. Her møter vi Mattias som går i niande klasse og Mia, søstera hans, som går i andre klasse. Dei har saman med mamma nettopp flytta til Smeby. Dei har ikkje budd der meir enn ei veke før Mattias vaknar av eit skrekkeleg mareritt, han høyrer ei jente som skrik.
Han står opp av senga og ser ut vindauget. Ved sida av dokkehuset ser han ei jente: «Ei ganske lita jente, med bustete hår. Det er som om ho gløder, som om det brenn i auga hennar.» Mattias skjønar med ein gong at denne jenta ikkje vil han vel, men det var då vel berre ein draum?
«For nokre blei livet på internatet ei kjærkommen avveksling, fleire å leike med, betre kosthald. For andre blei internatlivet årelange erfaringar med overgrep og mishandling», skriv Rakel Solstad i etterordet til romanen. Internatliv i Finnmark blir skildra gjennom fire ulike personar, Elis, Arno, Frans og Máret, frå ulike tidspunkt mellom 1948 og 1962. Solstad skriv med eit meiningstett og intenst språk som får fram korleis stemninga kunne vere på eit internat. Ho set søkjelys på ulike lagnader, og har skrive ei viktig og engasjerande bok som grip lesaren.
Endeleg skal det bli ein vanleg ferie på Carlo 16 år og mora hans! Dei kjem til San Pedro på øya Isla Bonita, ei oppdikta kanariøy. Det første Carlo legg merke til, er den dansande jenta i hamna, og han tenker at dette er noko anna enn heime i Haugesund. Det blir likevel ikkje slik Carlo hadde håpa: «Veit ikkje betre. Aner ikkje at denne vesle øya langt ute i Atlanterhavet vil forandra livet hans for alltid. Om fem dagar vil alt vera annleis».
Hanna er 16 år og kjæraste med Leo som er mykje eldre. Han hentar ho i bilen sin, og byr ho alkohol. Han spør om det er greitt at Hanna går heim sjølv etterpå, for han vil helst ikkje at nokon skal vite om at dei er saman. Hanna seier det er greitt, for ho vil ikkje innrømme kor mørkeredd ho er.
«Første gongen eg såg Regina Korp, var i skumringa ein kveld i april.» Slik startar denne spennande grøssaren, og det er Onu 15 år som fortel. Regina og familien har flytta inn i den gamle prestegarden, men det er noko svært underleg med dei. Dei går kledde i grøne, folkedraktliknande klede, og i tillegg er dei lite imøtekommande.
«Alle vil vera snille med homoane, men ingen vil vera homo sjølv» er eit sitat frå Kristin Fridtuns bok Homoflokar. Dette er ei ganske god oppsummering av kva hen diskuterer i den vesle boka som er ein del av serien Norsk røyndom.
Sumaya Jirde Ali er fødd i 1997 og er norsksomaliar, muslim, kvinne og bodøværing. Dette er utgangspunktet hennar for dele historia si med oss.
Marius Duvdalen går tur med hunden Rapp då han legg merke til at det ikkje ryk frå pipa til Agnes Skarstulen. Det er -30 ute, så dette må han finne ut av. Naboen Annirose har heller ikkje sett ho. Hunden finn Agnes ute i snøen, og det er ikkje tvil om at Agnes har vore utsett for eit brotsverk. Lensmann Sylfest Seljestad kjem, og ber om teknikarar. Han tilkallar også Jørgen Vold og Reidun Hammer. Marius fortel at Agnes hadde vunne fleire millionar i lotto, men at det ikkje var mange som visste det.
Ekteparet Haavard og Clara byttar på å ha synsvinkelen i det meste av boka, som har 75 små kapittel. Dei lever tilsynelatande eit hyggeleg og velfungerande familieliv med tvillingsønene sine. Haavard er lege på Ullevål og Clara er byråkrat i justisdepartementet. Kapitla er skrivne vekselvis på nynorsk og bokmål.
Saman med mamma og storesøster Ida flyttar Selma, snart 15 år, til det gamle, litt falleferdige huset mamma har arva. Dei andre husa er nyare og med velstelte hagar. Deira hus ligg i ei skråning ned mot ein dal. På Selma sitt rom står vindauget ope, og ho høyrer lydar frå skapet. Selma opplever at skapet er fullt av kjolar, men mamma ser dei ikkje. Selma tenker at ho ikkje må fortelje om det ho ser og opplever. Mamma har vakse opp i dette huset, men ho har aldri fortalt om det som hende der.