Stupeteknikk er ei samling med ni relativt korte noveller. Fire av novellene har vore på trykk andre stader, elles er dette den første samlinga til Ingrid Senje.
Novellene handlar om dei nære relasjonane og kor utfordrande det kan vere å snakke om det ein bør snakke om, eller å opne seg og involvere andre. Kjærleiken er utfordrande å handtere, det er vanskeleg å meistre ein kvardag og å leve med konsekvensane av vala sine. Vi møter mange slags kjensler som mistenksamheit, redsle, lengt, sjalusi og tomheit. Her er forhold som er slutt, forhold som skrantar og kjem til å ta slutt, og også nokre der det kan vere håp om framhald. Det kan handle om å sjå og å bli sett. Tilhøve i fortida er med på å prege nåtida, særleg når ein ikkje har gjennomarbeidd hendingar eller reaksjonar. Søskenrelasjonar blir også tematisert i eit par av novellene.
Debutsamlinga Ho av Christine Kjellstrøm Melby er ei samling av sterke dikt som skildrar eit samlivsbrot og ei intens kjærleikssorg. Vi møter eit lyrisk du/ho som er blitt vraka til fordel for ei anna kvinne. Melby har skrive korte og bilderike dikt som rører ved lesaren.
Den årlege novellesamlinga med nye, nynorske noveller, Og alle ting vert nye, byr på ni ulike forteljingar. Dei er ulike i forteljestil og tematikk. Nokre hovudpersonar er barn, andre vaksne og nokre gamle folk. Nokre av novellene handlar om hendingar i ei nåtid, andre legg historiene tilbake i tid. Både Tore Kvæven og Aina Basso, som elles skriv historiske romanar, skriv også noveller som er lagt til ei fortid. Basso tar utgangspunkt i ei runeinnskrift med teksten «Gyda seier at du skal gå heim», og han som kjem med bodskapen er eldste sonen til Tormod. Han skal hente faren sin heim frå skjenkjestova. Kvæven skriv om forholdet mellom ein far og ein son som bur på ein aud heiegard i Sirdal, der faren har som prosjekt å herde sonen sin og gjere han vaksen.
Som i dei tidlegare romanane sine Så lenge ingen ser oss og Nedteljing skriv Anders Totland om ein tematikk som er aktuell og angår mange ungdommar. Den nyaste romanen heiter Blindsone, og namnet refererer både til bilkøyring og til det å ikkje ville innsjå samanhengar eller sanningar. Eit sentralt spørsmål her blir kva slags person det er ein ønskjer å vere. Som dei tidlegare romanane er også denne lettlesen.
Flør er den fyrste utgjevinga til Krista Lien Indrehus. Det er ei diktsamling som tek føre seg tematikken kring klima, tid og formødrer.
Flog er ein fasinerande og god roman. Vi møter fem ulike personar i ulike stadium av liva sine, og vi får innblikk i relasjonane mellom dei. Dei blir presentert innleiingsvis, nærast som ei rolleliste, der t.d. Åsta er eit barn, ei ung mor, ei ung kvinne, ei enkje, ei farmor. Historia vekslar raskt mellom personane og ulike årstal, men det er likevel ikkje vanskeleg å følgje utviklinga.
Lotte studerer musikk på eit konservatorium i Wien, ho øver mykje på flygelet i håp om å få vere solist på vårkonserten. Ein dag får ho sjå eit gammalt avisutklipp med ein ho kjenner, pianolæraren ho hadde i 12 år, Jákob Lakatos. Har er opphaveleg frå Ungarn. Lotte tenker tilbake på den tida og kvifor ho brått hadde slutta hos han og dradd til Wien.
Dei gløymest dei gjæve,
Dette er ei diktsamling som kan gi innblikk og forståing i det å vere ein forelder, og relasjonen barn–foreldre.
Sitatet «Når livet og dauden er to like dårlege løysingar, kva gjer ein då?» viser på mange måtar til det heilt sentrale i denne godt fortalde romanen. Ein dysfunksjonell familie møter vi ofte i litteraturen, og slik er det også her. Forteljaren er Daniel, og det han i hovudsak fortel om, er forholdet til faren sin, Øyvind Rønning, sjukepleiar og pinseven. Vi får også lese om dei andre i familien, stemora Alina frå Romania, søskena Isak og Ester og besteforeldra. Hendingane går føre seg på Melhus i Trøndelag, og det blir fortalt om ei årrekke i livet til denne familien.