«Det byrja ei natt i april. Heile Rakkarhågen var pakka inn i skodde, og Gullullafjøset såg ut som det hang i lause lufta. Inne i fjøset sto Fjellfjosa, ballrund som ei kule. Johanna godprata med ho, klødde ho bak øyra og kviskra mjuke ord. – Kjære, flinke Fjosa mi, sa ho. – Kor eg gler meg til å sjå ungane dine. Det Johanna ikkje visste var at det denne natta skulle bli født eit lam i Gullullafjøset som ingen hadde sett maken til i heile fjorden. Og sikkert ikkje i fjorden bortanfor heller.»
Slik byrjar forteljinga om Lilla Himmelspringar. Allusjonane til eventyret om den stygge andungen er tydelege, mange vil nok også tenkje på frelsaren i Davids by. Historia kviler likevel ikkje på andre tekstar, sjølv om tema og bodskap er så viktige at mange forteljingar har vore bygde kring liknande motiv. Les meir
Er det slik at kvar av oss har ein grunntone i seg, ein tone i ein skala med JA og NEI i kvar sin ende? Nokre av oss seier oftast ja og vert oppfatta som positive, medan andre helst svarar nei og vert stempla som negative. På same tid får ja-menneska høyre at dei må lære seg å setje grenser og seie nei, medan dei som er flinke til å seie nei vert oppmoda om å seie ja oftare. Møt Jakob og Neikob og lær korleis NEI kan bli til JA og kva tid JA heller bør vere NEI.
Illustrert av Bo Gaustad.
Verdas mest forelska par (2001)
Omsett av Tove Bakke