«Første gongen eg såg Regina Korp, var i skumringa ein kveld i april.» Slik startar denne spennande grøssaren, og det er Onu 15 år som fortel. Regina og familien har flytta inn i den gamle prestegarden, men det er noko svært underleg med dei. Dei går kledde i grøne, folkedraktliknande klede, og i tillegg er dei lite imøtekommande.
Annika Lundholm Moberg: Raketten
Parva har superfantasi og kjem stadig på nye historier å fortelje eller idéar til prosjekt som kan setjast ut i livet. Det er berre eitt problem: Ho har lyst til å vere venn med Bea, og Bea likar ikkje slikt. Parva har skikkeleg lyst til at Bea skal like henne, og finn ut at ho vil slutte med alt det som Bea synest er teit. Ho vil ikkje tenkje ut nye historier eller byggje noko som helst lenger. Til slutt blir ho nesten usynleg, utan at det gjer at Bea blir særleg meir interessert i henne. Så kjem det ei ny jente i klassen, Rubi. Ho har også livleg fantasi og føreslår at dei skal byggje ein rakett i lag i skuleprosjektet. Parva har lyst til å bli med, men kva vil Bea seie? Og skal ho bry seg om det?
Bente Bratlund og Rui Tenreiro: Kvar er Lurven?
Tore har ein firbeint bestevenn, Lurven. Han er slett ingen rasehund, men for Tore er han den beste og mest verdifulle hunden i verda. Ein kveld skal Tore og kusina Britt på teaterframsyning på skulen, og Lurven følgjer etter dei. Dei prøver å seie til hunden at han må snu og gå heim, men ingenting nyttar før Britt snakkar til han med skikkeleg streng stemme. Då snur Lurven og tuslar heimover. Trur dei. Men Lurven kjem ikkje heim den kvelden, og heller ikkje neste morgon. Tore er redd og lei seg. Kvar kan bestevennen vere?
Kvar er Lurven? er ei lettlesen bok som har akkurat nok spenning til at ein ikkje vil leggje boka frå seg. Det er lite tekst på kvart oppslag, og det er eit avgrensa persongalleri å halde orden på. I tillegg til å handle om vennskap på tvers av alder og mellom dyr og menneske, inneheld boka livsvisdomsord som «Bestemor seier at å gråte er like sunt som gulrøter».
Pia Strømstad og Ella K. Okstad: Heksa Galla
Leseland, nivå fire
Heksa Galla er ei forrykande bok om ei heks utanom det vanlege. Ho hevdar til dømes at ho er fryktlaus, men er eigentleg redd mange ting, som vatn, syngjande monster, tannbørsten sin og mørkeret. Men mest av alt er Galla redd born. Dei får henne til å gløyme trolldomskunstane og trylleformlane sine, og ho blir sitjande under bordet med fingrane i øyra og vente til borna har gått forbi huset hennar. Derfor finn ho ut at ho må lage ein plan for å bli kvitt desse små menneska: Ho vil koke dei i badekaret sitt. Ho får hjelp av den gode naboen Torvald, og går i gang.
Det høyrest kanskje nifst ut, men boka er meir humoristisk enn skummel, og ho er full av ekle og fråstøytande detaljar, som ormeblod og flugemjøl. God lesing!
Nancy Øvrehus og Anna Fiske: Randi bur i koffert
Leseland, nivå tre
Har du høyrt om nokon som bur i koffert? Kanskje nokon som reiser mykje? Tanta til Randi bur i koffert, seier mor, og det får Randi også lyst til å prøve. Ho leitar opp den store, brune trillekofferten, dreg han ut i gangen og leitar fram det ho vil ha med. Så sleper ho med seg kofferten til busshaldeplassen. Vel framme er ho så sliten at ho kryp oppi kofferten for å kvile litt. Det blir ikkje heilt som ho hadde tenkt seg.
Astri Sudmann: Syng og leik i lag
Astri Sudmann har samla 65 songleikar til bruk i barnehage og skule, saman med ungdommar, vaksne og på aldersheimen. Nokre av tekstane er på dialekt, andre er på nynorsk eller bokmål. Sudmann er utdanna lærar, reiser rundt med Den kulturelle skulesekken og er lærar i dans på Ole Bull Akademiet. I føre- og etterordet skriv ho at ho brenn for den livsviktige leiken. I songleiken kan alle vere med. Her er det ingen konkurranse eller krav til prestasjonar. Ein kan leike ute eller inne, og treng ikkje noko utstyr for å kome i gang.
Pia Strømstad og Trond Bredesen: 10 ville ekspedisjonar
Det er ein grunnleggjande menneskeleg lengsel etter å flytte grenser og finne svar. I boka får vi høyre om sju menn og tre kvinner som kvar på sitt område var banebrytande oppdagarar, forskarar eller ekspedisjonsleiarar:
Ruth Lillegraven: Skogen den grøne
Ei samling med 44 dikt for born, med skogen som tema. Nokre av dikta er lyse og lette og lokkar deg med på ein skogstur i solskin. Andre er mørkare og handlar om kva som skjer med alt i naturen når hausten kjem, eller når livet tek slutt. For det meste inviterer dikta til å tenkje og filosofere over alt som lever og hender i skogen: Dyreliv, plantar, fantasifigurar, alt som er og som kanskje ikkje er slik det gir seg ut for.
Les meir
Kristin Fridtun: Homoflokar
«Alle vil vera snille med homoane, men ingen vil vera homo sjølv» er eit sitat frå Kristin Fridtuns bok Homoflokar. Dette er ei ganske god oppsummering av kva hen diskuterer i den vesle boka som er ein del av serien Norsk røyndom.
Fridtun startar med eit historisk tilbakeblikk på korleis det har vore å vere skeiv i Noreg. Hen ser også på seg sjølv som ungdom og deler tankane sine om korleis hen fann ut av identiteten sin, og spør om korfor det framleis skal vere så vanskeleg å godta seg sjølv som skeiv. Hen kommenterer ein homodebatt som både engasjerer og provoserer.
Sumaya Jirde Ali: Ikkje ver redd sånne som meg
Sumaya Jirde Ali er fødd i 1997 og er norsksomaliar, muslim, kvinne og bodøværing. Dette er utgangspunktet hennar for dele historia si med oss.
Ho fortel om korleis det var å komme til Noreg som femåring, og korleis det var å begynne på skolen. Ho seier ho var naiv som trudde ho var som alle andre. I fjerde klasse begynte ho med hijab, sjølv om mora hennar meinte ho var for ung. Då starta vanskane med ein gut i klassen som stadig reiv denne av ho.