Kari Stai har fanga essensen i det å vere heilt i starten på puberteten og prøve å finne ut av kven ein er, og kva plass ein har i samfunnet og livet. Passe happy handlar om Juri, som synest Sofi er så fin at han mistar pusten. Han er usikker på seg sjølv, og i alle fall heilt blank når det kjem til forelsking og kyssing, tenkjer han. Det er berre saman med venninna Evy at han kan vere seg sjølv. Dei går i same klasse dei også, men er nesten som søsken. Det er komen ein ny gut til klassen, Hugo, som har budd i New York og er kul og trygg, nett som Juri skulle ønskje at han var. Og midt opp i alle desse vennegreiene må Juri finne ut av korleis han skal takle at pappa har flytta ut heimanfrå. Juri likar best at alt er som det alltid har vore, men no er både han og alt anna i endring. Samstundes skjer det også fine ting i livet hans, og sjølv om ytterpunkta i kjenslene ligg langt frå kvarandre, ønskjer han stort sett berre å vere sånn passe happy.
Bok på 1-2-3: Kanskje, kanskje?
Kritikarroste Erna Osland har skrive ei bok der skjønnlitteratur og sakprosa går hand i hand. Ho fortel om tannfelling og trøyst og den fine og magiske fellesskapen som kan vere mellom barn og vaksne i tannfellingsprosessen. Boka er nydeleg og dyktig illustrert av Victoria Sandøy. Illustrasjonane hennar er oppfinnsame og fargerike, og ho bygger godt opp den karakteristiske fagboka til Osland.
Undervisingsopplegg (PDF)
Tverrfagleg undervisningsopplegg for barnetrinnet 1.–4. i norsk, naturfag og samfunnsfag. Livsmeistring, kunnskap om ulike kulturar og digital kompetanse er vektlagt.
Tid: 90 minutt
Les meir
Martine Grande: Ørn
Sam er ein forsiktig gut som likar aller best å vere i lag med den gule undulaten sin, Ørn. Heime kjenner han seg trygg, og saman med Ørn er det aldri kjedeleg å vere inne. Når pappa seier han må gå ut og leike med dei andre ungane, snik Sam seg inn igjen. Ikkje berre for å vere i lag med Ørn, men også fordi Gorm og dei andre ikkje er særleg snille. Ein dag ser Sam ut vindauget og får auge på ei jente han ikkje har sett før. Han blir varm i hjartet av henne, og slett ikkje redd, som han brukar å bli når han ser Gorm. Men plutseleg flyg Ørn ut vindauget, og Sam må ut og leite.
Kristin Storrusten & Ingunn Hamran (red.): Det største i livet
Dette er ei diktsamling som kan gi innblikk og forståing i det å vere ein forelder, og relasjonen barn–foreldre.
Å finne ut at det ikkje lenger er berre eitt hjarte som bankar inne i kroppen til nokon, er ei forunderleg oppdaging vi menneske ikkje sluttar å la oss fascinere av. Det vekker mange kjensler. Kven er dette mennesket som kjem? Kva vil det gjere med livet som er? Mange uttaler å bere fram liv som det største i verda og som underfullt. Det kan vere den største gleda, men det kan også vere til dømes einsamt, rart, sjokkarta, utmattande, tungt og forvirrande. Eller det kan vere alt dette på ein gong.
Erlend Skjetne: Kleda er gjennomvåte
Sitatet «Når livet og dauden er to like dårlege løysingar, kva gjer ein då?» viser på mange måtar til det heilt sentrale i denne godt fortalde romanen. Ein dysfunksjonell familie møter vi ofte i litteraturen, og slik er det også her. Forteljaren er Daniel, og det han i hovudsak fortel om, er forholdet til faren sin, Øyvind Rønning, sjukepleiar og pinseven. Vi får også lese om dei andre i familien, stemora Alina frå Romania, søskena Isak og Ester og besteforeldra. Hendingane går føre seg på Melhus i Trøndelag, og det blir fortalt om ei årrekke i livet til denne familien.
Olla Rypdal: Klokkemakar Alfreds mysterium
Illustrert av Tarjei Rypdal Eide
Bakpå denne boka har forfattaren skrive at boka rettar seg mot 8–12-åringar, men at ho høver for alle generasjonar som set pris på ei god historie. Det er ei treffande skildring, for det er ei god historie, med røter attende til klokkemakaren til franske dronning Marie-Antoinette på 1700-talet. Den franske klokkemakaren laga ein gong to klokker som skulle høyre saman. Ved eit skjebnesamantreff kom klokkene attende til klokkemakaren etter at dronninga døydde, og dei vart verande i klokkemakarslekta sidan det. Lesaren får høyre denne historia gjennom ei forteljing i notid, om Tobias og Rosie, på vinterferiebesøk hos tante Lea. Dei vert kjende med klokkemakaren Alfred, som bur åleine på ein falleferdig gard i skogkanten. Han har vore på leiting etter dei to klokkene frå Frankrike heile livet, og no gjer Tobias og Rosie det dei kan for å hjelpe han å finne dei.
Ingenmannsland: nye nynorske noveller
Ingenmannsland er første utgåva av nye, årvisse novellesamlingar der åtte ulike forfattarar kjem med nyskrivne noveller. Slike samlingar er fine å ha i bokhylla på skolen. Desse novellene har god kvalitet, og nokre har tematikkar som eignar seg godt i eit vidaregåande klasserom.
Siri Helle: Med berre nevane – eit forsvar for praktisk arbeid
Kvifor skal vi arbeide praktisk når vi strengt tatt ikkje må? Fordi vi er skapte til det. Og det minner og motiverer Helle oss på i denne boka.
Bygging av ein utedo er motoren i handlinga. Forfattaren har arva ei straumlaus hytte etter bestefaren i heimefjella. Ho sagar ned sitkagran og grev stokkane som eit fundament ned i jorda. Vi får innblikk i Helle sin oppvekst knytt til familieindustri. Å vere skuleflink, men uroleg i kroppen. Opprørsk, kreativ og musikalsk, og med ei skarp tunge og ein ditto sylskarp penn. Om akademia og om å finne seg sjølv i ei agronomutdanning i vaksen alder.
Maren Uthaug: Der det finst fuglar
I romanen møter vi ein liten familie på eit fyr på trøndelagskysten. Johan er fyrvaktar, og har tatt jobben for å kunne forsørge mor si. Denne jobben kunne han ikkje få før han var gift, derfor gifta han seg i all hast med prestedottera Marie. Men det var Hannah han var forelska i. Historia startar i 1920 og varer til 1950.
Warsan Shire: Eg lærer mor mi å føde
Gjendikta av Camara Lundestad Joof og Kristina Leganger Iversen
Eg har munnen til mor mi og auga til far min: I ansiktet mitt er dei framleis saman.
Den kenyanskfødde, britisk-somaliske poeten Warsan Shire (fødd 1988) tok verda med storm med diktsamlinga Eg lærer mor mi å føde i 2011. I tillegg til å vere ein prisvinnande britisk poet, er ho redaktør, aktivist og lærar. Ho er fødd av somaliske foreldre i Kenya. Dikta hennar er omsette til ei rekke språk.
Eg lærer mor mi å føde er ei hyllest til familien si erfaring som flyktningar frå heimlandet, og dikta teiknar bilde av krigsherja landskap med omstreifande militsgjengar og liv levde i frykt og terror. Shire konfronterer lesaren med menneske tvinga til å forlate heimane sine og tanken om at ingen er trygge om katastrofen skulle inntreffe – heller ikkje her i Vesten. Les meir