Dette er den fjerde boka om Besta og Bo, men alle bøkene kan lesast uavhengig av kvarandre. I Byggebøll møter vi først Besten og Bo, som byggjer hytte saman. Dei brukar hammar og spikar, og hytta blir rett så solid. Så kjem Besta, som vanleg full av idéar. Ho går i gang med å byggje ei hytte oppe i treet, for ho meiner det er mykje betre. Besta synest også det er mykje betre å bruke teip enn hammar og spikar i bygginga. «Er Besta si hytte trygg, spør Bo. Nei, seier Besten». Dei veit begge at det er ikkje råd å stoppe Besta når ho først er i gang. Men så byrjar det å blåse.
Byggebøll er ei forteljing som er lett å lese, spennande og humoristisk. Anna R. Folkestad står bak både teksten og dei herlege illustrasjonane, og kanskje er det nettopp derfor at ho får sagt så mykje med så få ord. For barn som held på å lære å lese, er det viktig at tekstane er slik at dei har lyst å lese vidare for å sjå kva som skjer, og dette er nettopp ei slik bok.
Boka er på nivå 1 i Leseland-serien til Samlaget.
Vi følgjer hovudpersonen Elias som går i 7. klasse. Storebroren Mats er alvorleg sjuk, og mesteparten av tida må Mats vere på sjukehuset. Heime følgjer Elias og venene med på ein eldre mann som har eit mystisk raudt lys i vindauget. Elias har også fanga opp ein spesiell lyd. Kan dette vere eit lydsignal frå verdsrommet? Finst det liv på andre planetar? 
Vi møter Nils og faren som held på å byggje ein rakett av fiskebolleboksar. Ragnhild Franzen som er sponsor og eigar av fiskebolleboks-fabrikken, er svært pågåande fordi ho vil at dei skal sende ein person rundt månen i denne farkosten. Det vil gje mykje merksemd til henne og fabrikken.
I denne romanen møter vi Isak som bur saman med mor si. Som lesarar vert vi tekne med inn i tankane til Isak, som er eg-forteljaren. Allereie frå starten får vi vite at forholdet mellom Isak og mora ikkje er som det bør vere. Isak blør frå kneet og kviskrar at han vil ha plaster, men mora snur seg ikkje. Ho ber guten gå ut fordi ho vil vere i fred. Andre gongar insiterer ho på at Isak skal skulke skulen for å vere heime og ta vare på henne.
Den nyaste novellesamlinga til Frode Grytten startar med novella «Evig sommar», og ho skildrar det som på Sørlandet vil heite ein «smeigedag», ein solrik, varm sommardag med gode kjensler og der livet er herleg spennande. Gutar kjem med båten, treffer jenter og flørtar, et is og tar eit bad før båten går igjen. Dagen er ein slik dag mange drøymer om og mange har opplevd ein gong, der ein kjenner at livet er på toppen og tida står stille.
Gamle menn i syningom 
Astrid er i slutten av 20-åra og arbeider som kommunikasjonsansvarleg i eit byrå. Ho drøymer om å opne sitt eige galleri, og ein dag kanskje stille ut sin eigne bilete. 
Romanen Plikt viser fram den pliktkjensla eg-personen har overfor ein gard og for slekta bakover i tid: «Eg har ingen foreldre, ingen partnar, ingen born, men denne eigedomen finst». Han tenker automatisk at det blir hans ansvar å føre dette vidare: «Bilen og eg er på veg tilbake i tid». Møtet med husa og garden blir eit møte med saker og ting han kjenner og veit kvar er, samstundes er det eit møte med hans eigen barndom. Historia startar med gravferda til far hans.